November: Ceders
Dendrologisch erfgoed in onze parken, staan op de rode lijst van de IUCN (International Union for the Conservation of Nature), status : ‘bedreigd’.
Atlasceders (Cedrus atlantica) zijn afkomstig uit het Atlasgebergte in Marokko en Algerije. Zij groeien daar tussen 1200 en 1500 meter hoogte. Zij behoren tot de familie der Pinaceae en zijn groenblijvende naaldbomen. Deze bomen hebben donkergroene tot blauwgroene naalden, die 1 à 2,5 cm lang zijn en in rozetten van circa 40 stuks gegroepeerd staan. In 1826 werden ze door de Franse boomkweker Ph. Webb ingevoerd in Europa. Sindsdien werden ze veelvuldig aangeplant in onze parken, omdat ze uitgroeien tot indrukwekkende bomen. Ze waren tevens gegeerd omwille van het geurende en duurzame hout, dat goed tegen rotting bestand is. Bovendien verdragen ze de luchtvervuiling in de stad en gedijen goed in gematigde klimaatgebieden. De bomen kunnen 1000 jaar oud worden, met in België een maximale hoogte van 35 meter. De grootste stamomtrek in België gemeten is 651 cm.
De langwerpige mannelijke kegels verschijnen in de herfst. De vrouwelijke kegels zijn minuscuul tijdens de bestuiving, maar tegen juni volgend jaar worden ze rolrond met een uitholling aan de top. Ze rijpen in twee jaar tot paarsbruine kegels van 5 à 8 cm groot. De schubben vallen af en laten dan gevleugelde zaden vrij.
De etherische olie zou een verzachtende en zuiverende werking hebben en ook een gunstige invloed uitoefenen op de gezinssfeer. De aangename geur stimuleert liefde en gezelligheid. In Turkije en ook in het mediterrane gebergte van Z-Frankrijk doet men aan uitgebreide herbebossing met o.a. deze bomen.
Er zijn nog meer soorten ceders. De Cedrus libani is een variëteit die voorkomt in Libanon en symbolisch afgebeeld staat op de nationale vlag van dit land. Het stuifmeel van de Himalayaceder komt pas vrij begin november.
Als je onze stadswandelingen op www.vhm.be volgt, kom je deze wonderlijke natuur in de stad tegen. Een wandeling met stadsnatuurgids kan een leuk cadeautje zijn.